İstanbul

Kapalı Çarşı’da müşteri dört taraftan sözler ve işaretlerle çağrılır. Rum tüccar bira azametli bir tavırla seslenir; aynı derecede hilekar ama daha mütevazi görünen Ermeni, abartılı bir hürmetle müşteriyi celb etmek ister; Yahudi satacağı şeyleri kulağınıza fısıldar; dükkanın eşiğinde bağdaş kurup oturan ağırbaşlı Türk ise, ancak gözleriyle davet eder sizi ve işi kadere bırakır…”
(Edmondo de Amicis, İstanbul (1874), çev. Prof. Dr. Beynun Akyavaş, 3. Baskı, Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara, 2013)